Dost Yüzler

Dost Yüzler

Bu öncesiz oluşlara yakışır, dost bir yüz görmek isteriz. Bilgili ve becerikli değil, en çok ihtiyaç duyduğumuz şefkatli ve sevgi dolu bir yüz. İşte böyle zamanlarda duygularımızı ısıtan, maneviyatı yüksek bir dost, içimizdeki hisleri aydınlatır ve bize ne mutlu bir hayat tadından geldiğimizi anımsatır.
Sevdiğimiz bir insan ebedi dostumuz, yanımızdadır ve birbirimize olan ihtiyacımız gözlerimizde, yüzlerimizde, kıvançlı bir güzellik, insanî bir mutluluk gibi parıldar. Onda, sanki bizden kalma kırılmış, dökülmüş, dağılmış kısımlar, parçalar ve kırıntılar bulunmaktadır. Her geçen zamanı tatlılaştıran bir sihir gibi adeta konuştukça bütün o bahsettikleri, onun sözlerinin süzgecinden geçerek, hayal meyal sanki bizim olur, bütün yüzünün güneşi, havası, toprağı, onun anlattıklarıyla yavaş yavaş, bize süzülür, içimizde damla damla toplanarak ve durularak, bize sakin sularıyla, bütün bir göğü aksettiren bir derya olur. Öyle ki her gönül düzeninin evveli ve dayanağı, dostumuzun kanaatleri, emirleri, menetmeleri, lezzetleri, pişmanlıkları, rüzgârları ve fırtınaları olur, sanki bizde ikinci bir tabiat yaratır.

Dost sevgisinin yüceliğini, sevecenliğini, bize karşı gösterdiği duyarlılık ve sorumlulukta görürüz. O, doğal ve içten duygularını açığa vurarak, yüreğimizden geçenleri anlar. Ve bizi, istediği gibi değil, olduğumuz biçimde duyumsar. Ancak hayatımız sayısız sorunlarla doludur ve bu nedenle yaşamak, sıkça, anlaşılması güç olan bir hal alır. Bazen zamanımızı, dünü ve yarını düşünmekle geçiririz. Bazen de bezgin günlerimizde, dünyanın anlayışları sanki gözlerimizden akan yaş gibi, gönlümüzden boşalarak, yarı iradeli, yarı çılgınlık içinde bizi, büyük bir buhrana sürükler. Ne olurdu her şey neşemize ve bize özel, sevimli, belli bir ezginin sesleri gibi hep birden ruhumuzda çağlasaydı!

Çok kere dostumuzun omzunda gururumuzdan sesimiz boğuklaşır ve bazen de gözlerimiz yaşarır. Zaten her gördüğümüz böyle aldatıcı ve şaşırtıcıdır. Fakat yetinmeyiz, üzüntümüzü paylaşacak, bizi teselli edecek sıcaklığı isteriz. Nitekim bize, daha çok dinlenilmediğini göre göre en tarafsız ve en doğru, hislerimize tercüman olacak sözleri söyleyen, yine odur.

Hayatın içindeki iyilik ve güzellikler dünyasına bu sevecenliklerden geçerek, hasretlerimizi, ayrılıklarımızı, isteklerimizi söyleriz. Dahası nice kaybettiğimiz hisler ve terk ettiğimiz düşünceler yeniden bizim olur. Ve bilemeyiz! Daima duyumsamaktan mahrum kalmak istemediğimiz, her güne yeniden seven insan olarak başladığımız, böyle anlayış ve vicdan içinde geçen bütün bir ömürde, daha ne kadar aranması lâzım gelir dost yüzler!