Kendimizden Dışarı Çıkmamalıyız
<< Ben bir insanım; insanla ilgili hiçbir şeyi kendime yabancı saymam.>> Unamuno
Umut etmek isteriz. Sonsuza dek var olmayı isteriz. Her şeyi sevecek denli büyük, canlı ve güçlü olmayı isteriz. Sevdiğimiz insanın iç dünyası ile ilişki kurmayı, onu bütün yaşam boyunca ortaya çıkacak davranış biçim ve değişikliklerinde görüp tanımayı, bu tanıma ile kendi iç dünyamıza katkıda bulunup tamamlanmayı, sevgiyi ve yaşamı bütün boyutlarıyla dolu dolu yaşamayı isteriz. Çünkü tek başına hiç kimsenin kendi kısıtlı yaşamı ve kendince dar hissediş olanağı ile iç dünyasının gereklerini tümüyle yerine getiremeyeceğini biliriz. Bu yoldaki gereksinmelerimizi ancak, sevdiğimizin iç dünyasına bağlanmakla giderebiliriz. Nedir ki insanın iç dünyası bu dünyayı oluşturan değerlerin sonsuz sayıda somut yaşam durumlarını içerecek kapsamda olmalarından ötürü, hiçbir zaman kendi kendini dolduramamakta, her zaman başka iç dünyaların yaşam ve yaşantılarına gereksinme duymakta, bunu bulamadığında ise yalnızlığı yaşamaktadır.
Bu Müzik Sizi Makaleyi Okurken Rahatlamanızı Sağlayacak :)
<< Cinsel boşalım peşinde koşma, tek başınalığın verdiği huzursuzluktan kurtulmak için umutsuz bir uğraş biçimi ve artan bir ayrı olma duygusu il
e sonuçlanır. Çünkü içinde sevgi bulunmayan bir cinsel birleşme iki insan arasındaki uçurumu kısa bir süre için kapatsa bile tümüyle yok edemez. >> Erich Fromm
Ne var ki bizi düzenli bir yaşama kavuşturan etken yalnızlıktan kurtulmak, karşılıklı sevgi, saygı içinde yaşamaktır. Bizi yaşamda başarılı ve mutlu kılacak olan, sevgi gereksinmemizin giderilmesidir. Her zaman eksikliğini ve yetersizliğini hissettiğimiz tamamlanma ihtiyacı, ancak sevmek ve sevilmekle giderilebilir. Zira sevgi yaşamımızda bizi var eden, vazgeçilmez bir duygudur. Ve buna göre sevgisiz her eylemimiz mutsuzluk ile sonuçlanacaktır.
<< Beden yalnızca bir araçtır. Çok görkemli bir araçtır üstelik çünkü temel olanı taşır, ama kendisi temel değildir. >> Leo Buscaglia
Anlaşılıyor ki, insanı insan yapan unsur, onun manevi yanıdır. Bu yüzdendir ki insan ancak kendi kendisine, içine dönmekle, kendini sevmekle asıl insan olmayı kavrayabilir.
Aşk ile kendimizi sonsuzca sürdürmek isteriz. Her şeyin üstündeki sahralarında kendimizi kaybederiz. Çünkü odur içimizde sürekli kendini yaratan fakat hüzünden doğan aşkımız hayatta kendimizi tamamen kapattığımız bir sonrasızca umutsuzluğumuz, cesaretsizliğimiz ve burukluğumuz olunca gönlümüz sızlar bu sert mi sert yazgının yasaları ile artık ıstıraplar ötemizi tutmuştur ve biz istesek de bizi bırakmaz. Bundan böyle zayıf, güçsüz ve savunmasız hiçliğe mahkûm, bir gün göklerden yitecek olan zavallı bir yıldızın bütün bu ıstıraplara bir son vermesini bekleriz. Hâlbuki gerçekte özlemini duyduğumuz aşk, biz korkularımıza danışmayı bıraktığımız an yaşam yanımızı tutkuyla hayata bağlayacaktır. Kendimizden dışarı çıkmamalıyız fakat bir başka kendimizi içeri davet edebiliriz.