Terekeme Hikayeleri: Üç Şehzade

Terekeme Hikayeleri: Üç Şehzade
Biri var idi, biri yoğ idi, bir padşah var idi. Bu padşah çoğ pul ğercleyib oğlanlarını oğutmuşdu. Oğlanlar öz zamanlarının derslerini irevan eleyib elm deryası olmuşdular. Günlerin bir gününde ğeber çığdı ki, oğlanlar derslerini gurtarıb gelirler. Di şeher bezendi, desgah… Oğlanlar geldiler. Bir neçe gün keçenden sonra, padşah bir gece böyük oğlunu yanına çağırıb dedi:
– Oğul, daha oğuyub dersinizi gurtardınız, ele men de gocalmışam, isteyirem sabahdan padşahlığı verem sene, ortancıl gardaşını sene vezir, kiçik gardaşını da vekil teyin eleyirem.
Oğlan doğrudan da çoğ ağıllı oğlan idi, dedi ki:
– Dede, men teze gelmişem. Bütün ömrümü gürbetde keçirmişem. Ona göre de camaatı, vilayeti nece dolandırmag lazımdı, hele bacarmaram.
Padşah oğlundan heç bele cavab gözlemirdi. Ele ki, bunu eşitdi, dedi:
– Get, ancag gardaşlarına bu barede heç bir söz deme!
Bele deyib oğlunu müreğğes eledi. Sabahı gece ortancıl oğlunu çağırıb dedi ki:
– Oğul, isteyirem padşahlığı verem sene, böyük gardaşını vezir, kiçiyi de vekil teyin eleyem.
Oğlan dedi:
– Yoğ, bunu men gebul elemerem. Menden böyük gardaşım var, padşahlıg ona verilmelidi. O, dura-dura men padşah olmaram.
Padşah bunu da müreğğes eleyib tapşırdı ki, gardaşlarına bir söz demesin.
Üçüncü gece kiçik oğlunu çağırıb ona da haman sözleri dedi, o da cavab verdi ki:
– Böyük gardaşım dura-dura men padşahlığı gebul elemerem.
Padşah bunu da müreğğes eleyib tapşırdı ki, gardaşlarına bu barede heç bir söz demesin. Gardaşlar üçü de bu işden pecmürde olmuşdular. Ağırda ki, özlerini sağlaya bilmeyib meseleni açdılar. Bağdılar ki, padşah üçüne haman sözleri deyib. Fikirleşdiler ki, indi ki, biz onun sözünü redd elemişik, bize bundan sonra pis nezernen bağacag. Yağşısı budu ki, biz de helelik hirsi soyuyanacan çığag seyahete.
Di padşaha adam gönderdiler, padşah razılıg verdi. Tedarük görüldü, lazım olan şeyler hazırlandı, oğlanlar üçü de dedelerinin görüşüne geldiler. Padşah böyük oğlunun alnından öpüb dedi:
– Get, oğul, ancag yadında galsın, gabağına çığan gismeti tepikleme…
Ortancıl oğlunun alnından öpüb dedi:
– Gördün ki, bir megsuda çatacagsan, ona çatmag üçün telesme!
Kiçik oğlunun alnından öpüb dedi:
– Hemişe dara düşende gocaların meslehetine gulag as!
Oğlanların üçü de görüşüb, atları minib yola düşdüler. Gelib yetişdiler bir özge padşahın vilayetine. Bir neçe vağt galdılar burda, bunların kamalları şeherde hamını heyran eledi. Bu şöhret ağırda gedib bu memleketin padşahına çatdı. Padşah bunların üçünü de gonag çağırdı. Di bir az söhbet eleyenden sonra yemek geldi. Padşah ayağa galğıb dedi:
– Men ac deyilem, siz özünüz nece ki, kefinizdi yeyin, meni bağışlayın!
Padşah bunu deyib o biri otağa keçdi. Onun megsedi ayrı idi. O, isteyirdi ki, onları tek goyub, özü onlara tamaşa edib görsün, doğrudan nece adamlardı. Odu ki, gapının dalında eyleşib onları seyr elemeye başladı. Böyük oğlan ortadakı gızarmış guzudan bir az kesib ele ağzına goycag tüpürdü yere. O birileri soruşdular ki:
– Ne olub?
Böyük gardaş üzünü turşudub dedi:
– Bu guzu eti deyil, it etidi.
Padşah bunu eşidib hirslendi ki, onlar nece cesaret eleyib onun etini it etine oğşadırlar. Ele isteyirdi ki, girib onları tutdursun, bu halda ortancıl gardaş elini uzatdı şeraba. Şerabdan bir stekan töküb ağzına yağınlaşdırcag, tüpürdü yere.
Soruşdular:
– Ne oldu?
Dedi:
– Bu şerab deyil, insan ganıdı.
Kiçik oğlan dedi:
– Yağşı, aşpazdan emele gelmiş bicden daha bundan artıg ne gözlemek olar ki?
Padşah bunu eşidende lap deli oldu. Vağt eledi ki, hirsinden bağrı çatlasın. Bir istedi ki, üçünün de boynunu vurdura. Ancag bir az fikir eleyib öz-özüne dedi:
– Yağşısı budu, çağırım bir aşpazdan, şerabçıdan soruşum, sonra.
Çağırdı aşbazı:
– De görüm, bu gün bişirdiyin guzunu haradan almışdın?
Aşpaz dedi:
– Şah sağ olsun, çoban sürüden getirmişdi.
Padşah emr eledi çoban geldi.
– Bu guzunu hardan getirmişdin?
– Şah sağ olsun, sürüden.
– Çoban, bu guzudan it eti tamı gelir, bir emelli fikirleş!
Çoban bu sözü eşidende başladı yarpag kimi tir-tir titremeye.
Padşah dedi:
– Gorğma, de görüm bu ne işdi?
Çoban dedi:
– Padşah sağ olsun, hemin guzu anadan olandan iki gün sonra anasını gurd parçalamışdı. Biz fikirleşdik ki, ta bu böyüyüb bize goyun olmayacag. Odu ki, ötürdük başına. Ele çepinden hemin otlagda bizim, üzden irag itimiz de gancıglamışdı. Bir gün men gelib gördüm ki, hemin guzu iti emir, ta buna heç fikir vermedim. Siz indi it etinin tamı deyende yadıma düşdü, o yegin o guzu olacag.
Padşah bağdı ki, böyük oğlanın dediyi doğru çığdı. Onun müreğğes eleyib çağırdı şerabçını. Soruşdu ki:
– Bugünkü şerabı hardan getirmişdin?
– Meyğanadan, gibleyi-alem sağ olsun!
– Bu şerab haranın üzümündendi?
– Güllü bağın.
– Bu bağı kim saldırıb?
– Senin rehmetlik atan.
– Bilmirsen, o bağın yeri gabagca ne imiş?
– Şah sağ olsun, o bağın yeri gabagca gebiristanlıg idi. Senin rehmetlik atan oranı sökdürüb üzüm bağı eledi.
Padşah bağdı ki, ortancıl oğlanın dediyi de doğru çığdı. Öz-özüne fikirleşdi, yağşı, bunlar doğru oldu. Amma ğırdanın hökmen boynunu vurduracağam. Çünki ta men heç vechle aşbazdan emele gelmiş bic deyilem. Atam belli, anam belli. İstedi celladı çağıra, sonra fikirleşdi, yağşı, bunların ikisinin de sözü düz çığdı. Belke ele bu da düzdü, oldu-oldu da… Goy bir anamdan soruşum.
Gılıncı çekib girdi anasının yanına ki:
– Ana, düzün de görüm, menim atam kimdi?
Arvad dedi:
– Buy, ay bala, bu ne sözdü? Senin atan bu vilayetin padşahı Aslan şah. Bu ne sözdü soruşursan?
– Yoğ ana, düzün demesen, bağ bu gılıncdı, senin canın. Mene deyibler ki, men padşah oğlu deyilem, aşbaz oğluyam.
Arvad gördü ki, iş ğarabdı, kimse ehvalatı bilib, ona ğeber verib. Ona göre de çar-naçar ehvalatın düzünü açıb demeye vadar oldu. Dedi:
– Bala, indi ki, bilirsen, bil, ta allahdan gizlin deyil, senden ne gizlin. Menim hemişe gızım olurdu, heç oğlum olmurdu, Aslan şah da oğlan isteyirdi. Bir gün yene allahın mesleheti ile menim ve`dem keçdi. Sancım başlayan günü şah mene dedi: – Eger bu defe de gızın olsa seni öldüreceyem. İşin çepinden uşag yene gız oldu. Men düşdüm garın ağrısına. Menim bir yağşı dayem var idi. Gelib gizlince mene dedi ki, bu gece aşbazın bir oğlu olub, gel uşagları onunla deyişdirek. Sen hemin o uşagsan.
Padşahın gözleri heyretinden berelib lap dörd oldu.
– Bes menim esil atam, anam nece oldu?
– Senin esil atan, anan da, menim esil gızım da o böyük taunda öldüler.
Padşah daha heç bir söz demeyib çığdı. Lap mat galmışdı. Oğlanların dediklerinin hamısı doğru olmuşdu. Bir baş geldi oğlanların yanına, eyleşdi, başladı söhbete:
– Men buna lap mat galmışam. Siz çörek yeyende men gapının deşiyinden gulag asırdım. Sizin sözlerinizin hamısını eşitdim.
Oğlanlar gızardı.
Padşah dedi:
– Yoğ, gızarmayın! Mesele burasındadı ki, dedikleriniz lap düz çığdı. İndi men bir şeye mat galmışam ki, siz bunları hardan bilirsiniz?
Böyük oğlan dedi:
– Şah sağ olsun, men guzunun etinden yeyende dedim ki, bu it etidi. Çünki gördüm ki, bu goyun eti tamı vermir. Demek bu başga heyvan olacag. Sürüde de itden başga heyvan olmaz. Odu ki, dedim bu yegin it eti olacag.
Padşah ortancıla dedi:
– Yağşı, hele sen hardan bildin ki, şerab insan ganıdı?
– Şah sağ olsun, men şerabı ağzıma alcag meni bir cür iy basdı. Men ondan bildim ki, bu insan ganı olacag.
Padşah üzünü tutdu kiçik oğlana ki:
– Yağşı, bes sen niye hele ele başından yeke gelet eledin?
Oğlan dedi:
– Şah sağ olsun, düzdü, menim dediyim yağşı söz deyil. Ancag mesele burasındadı ki, ele deyesen eledi ki, var. Ağır herçend ki, biz sene demişik ki, biz tacir oğluyug, amma yalan demişik. Biz senden de böyük bir padşahın oğluyug. Bizim atamız gelen gonaglarla oturar, durar, söhbet eder, amma heç ğörek haggında danışmaz. Amma senin söhbetin ele bu barede oldu ki, ay ne bilim küftebozbaşı bele bişirirler, dolmanı bele bişirirler, plovun yağını ne vağt tökerler, gayğanağın şiresini ne vağt vurarlar. Men gördüm ki, sen ğörekden başga heç bir söhbet elemirsen, fikirleşdim ki, yegin bunun aşbazla bir garışığı var
– Gece padşah böyük oğlanı çağırıb dedi: – Oğlan, görürem sen bir ağıllı, kamallı oğlansan. Men de ta gocalmışam. Övlad gisminden yağşı bir gızım var. Gel ele onun kebinini kesdirim sene, padşahlığı da verim sene, men bu goca vağtımda bir az rahatlanım.
Oğlan meseleni gardaşlarına açdı, onlar razı olmadılar.
Böyük oğlan dedi:
– Yoğ, dedem mene deyib ki, gabağına çığan gismeti tepikleme! Bu bir gismetdi ki, menim gabağıma çığıb. Men galacağam.
Atalarının sözü onların da yadlarına düşdü. Hamısı razılaşdılar. Gırğ gün, gırğ gece toy elediler, padşah gızı da, tacı da verdi oğlana. Gardaşları bununla görüşüb yola düşdüler. Bir neçe gün gedenden sonra gelib iki yolun ayrıcına çatdılar. Öpüşdüler, görüşdüler, ortancıl oğlan bir yolnan, kiçik oğlan da bir yolnan getmeye başladılar. Kiçik oğlan getmekde olsun, biz görek ortancıl oğlanın başına ne geldi.
Ortancıl oğlan gedib, gedib bir şehere çatdı. Şeherin meydançasına çatanda gördü ki, camaat yığışıb divara vurulmuş bir şekle bağırlar. Yağınlaşdı, bağdı ki, bir gız şeklidi. Amma gız ne gız… Ele bir gızdı, ele bir gızdı ki, yeme, içme ğetti-ğalına, gül camalına tamaşa ele!
Orada duranlardan birine yanaşıb soruşdu:
– Gardaş, bu ne şekildi?
– Yegin ki, sen bu şehere teze gelmisen?
– Beli.
– Bu bizim padşahın gızının şeklidi.
– Bes bura niye vurublar?
– Ere vermek üçün.
Oğlan bir könülden min könüle vuruldu bu gıza. Soruşdu ki:
– Bes yağşı, ağı men anlamıram, bunu bura niye vurublar? Niye alan yoğdu ki, bele müşteri ağtarırlar?
– Yoğ, isteyen çoğdu. İndiye kimi bir çoğ pehlevanlar, bir çoğ şahzadeler gelib bu gızı isteyibler. Ancag burda gizlin bir sirr var ki, o gızı istemek üçün saraya girenlerin biri de gayıdıb eşiye çığmır. Bu saat bütün bu şeher camaatı bu gıza aşigdi. Ancag bu işin gorğusundan bir adam cesaret eleyib elçi göndere bilmir.
Oğlan dedi.
– Bu gızı men alacağam.
Kişi gülümsünüb dedi:
– Yazıgsan oğlan! Sen yağşı bir cavansan, özüne hayıfın gelsin, bu sevdadan vaz keç!
Oğlan dedi:
– Yoğ, her ne teher olsa, men gerek bu gızı alam.
Kim ona ne dedise beynine girmedi. Sabahısı günü düz birbaş getdi padşahın yanına.
– Padşah sağ olsun, men gelmişem senin gızını almağa.
Padşah çoğ razılıgla onu gebul eledi. Ancag dedi ki:
– Doğrudu, ağırda bir oğlan bir gızın, bir gız bir oğlanındı. O da doğrudu ki, menim gızım menim sözümden çığmaz. Ancag men onun sonrakı bedbağtlığına bais olmag istemirem. Sen çoğ da menim ğoşuma gelirsen. Belke heç gızın ğoşuna gelmeyeceksen. Ya ele gız özü senin ğoşuna gelmeyecek. Menim şertim budu. Seni sabah gızımnan ötürerem bir otağa. Orda bir-iki saat bir-birinizle söhbet edersiz. Eger ikiniz de bir-birinizi beyenseniz, ondan sonra baş üste!
Oğlan bu teklife lap ürekden razı oldu. Özü de çoğ şad oldu. Daha bundan yağşı ne ola biler ki?..
Sabahısı oğlanı getirdiler gızın otağına. Gız ne gız. Huri, melek. Şekildekinden beş gat gözel, şehla gözlü, şirin sözlü, hilal gaşlı, balınc döşlü, fındıg burunlu, açıg alınlı, gülebetin eteyi, dili bal peteyi, dişleri siçan dişi kimi, ta ne deyim, gel meni gör, derdimden öl…
Oğlan huş-bihuş yerinde dayandı. Nazenin meğmer döşeyin üstünden galğıb süd kimi ayaglarını ferşin üstüne basa-basa oğlana teref gelmeye başladı. Oğlan ta lap özünü itirdi. Ele handa-handaydı ki, yığılsın, şümşad gollar Hindistan ilanı kimi dolandı oğlanın boynuna. Oğlan ayıldı, tez dala çekildi, gız ireliledi. Gız gücle onu gucaglamag isteyirdi. Oğlanın gözleri kellesine çığmışdı. Ele az galırdı ki, gucaglayıb o gülab süzülen dodaglardan doyunca özünü sirab elesin, birden atasının sözü yadına düşdü:
«Gördün ki, bir megsuda çatacagsan, ona çatmag üçün telesme!..» Oğlan ele bil ki, yuğudan ayıldı. İlan vurmuş adamlar kimi yerinden tullanıb, dala gaçdı. Gız govdu, oğlan gaçdı, gız govdu, oğlan gaçdı, ağırda oğlan gördü ki, yoğ, bunun elinden gurtarmayacag, özün vurdu gapıya, gapı da bağlı… Çekildi dala, gız hen-hün eleyib bunu tutuncan oğlan gapıya bir tepik çekdi, gapı sındı. Oğlan bayıra tullandı. Bağdı ki, elinde yalın gılınc bir adam orda hazır durub. Bayag ha yığılıb özünden getdi. Bu ehvalatdan üç gün keçmiş oğlan yuğudan ayılıb özünü ipek yorğan-döşekde gördü. Yanında da bir çoğ dava-derman var idi. Bağdı ki, başı yaman ağrıyır. Elini atdı başına, gördü ki, başını seritdiyib bağlayıblar. Lap meettel galı. Bu vağtı bir de ne gördü. Gız barmaglarının ucunda yavaş-yavaş girdi eve. Daha bu halı nece ki, lazımdı deye demirem. Hefte keçdi, gün keçdi, oğlan yağşı oldu. Ta bir adama ki, öz me`şugesi dava-derman vere, bir nağoş ki, öz yari-nazeninin elinden derman içe, elbet ki, sağalar. İndi yavaş-yavaş oğlan başlamışdı gezmeye.
Bir gün yene oğlan gızla oturmuşdular bağda, padşah geldi bunların yanına. Oğlan ondan soruşdu:
– Şah sağ olsun, men ağı bir şeye meettel galmışam. Men yığılan günü, elinde gılınc gapıda durub meni gorğudan kim idi.
Padşah gülüb dedi:
– Men gızımı bir halal süd emmiş namuslu adama ere vermek isteyirdim. Ona göre de bele bir genir götürdüm. Kim menim gızımı gelib isteyirdise, men onu salırdım gızımın yanına. Özüm de elimde gılınc gapının deşiyinden bağırdım. Gıza da tapşırmışdım ki, oğlanla mazag eleyib onu dingildetsin, nece ki, sen özün de bunu gördün. Ele ki, gız bele eleyirdi, oğlanın elbehel halı deyişib ayrı fikirlere düşürdü. Elbehel namussuz adam olduğunu bilirdim. Men de elimdeki gılıncla başını bedeninden ayırıb yer üzünü belençik nakeslerden temizleyirdim. Amma sen doğrudan da halal süd emmiş adamsan. Çünki gız ne geder sene soğuldusa, sen gaçdın.
Oğlan dedi:
– Çünki menim atam mene vesiyyet eleyib ki, «ele ki, gördün bir megsuda çatacagsan, ona çatmag üçün telesme».
Padşah toy eleyib gızı verdi ona, padşahlığı da ona tapşırıb goca günlerinde heremğanasına çekildi. Bu da burda öz keyfinde olsun, biz görek kiçik oğlan ne oldu.
Kiçik oğlan gedib-gedib bir şehere yetişdi. Bir gün şeheri geze-geze lap çığdı gırağa. Gabağına bir gözel dam-daş çığdı. Evin penceresinden bir gız bağırdı, bir gız bağırdı ki, getme gözümden, gederem özümden. Oğlan bir ürekden min üreye gıza ele vuruldu ki, heç mecnun da bu boyda vurulmamışdı. Ağşamacan galdı orda. Gece çıraglar yanandan sonra geldi şehere, amma ele fikri oradaydı. Gece düşdüyü hicredeki yoldaşına derdini açdı. O adam ehvalatı buna danışdı.
Demeginen bu gız padşahın gızı imiş. Padşah onu kime vermek isteyibse gız getmeyib, ona göre de padşah onu dede malından mehrum eleyib, evinden govub. O da hemen o dam-daşı tikdirib özün de tilsimbend eleyib oturub orda. İndi o tilsimi açmağa ne geder pehlevanlar gelibse, düşüb galıblar orada.
Oğlan dedi:
– Men o gızı alacağam.
Seher getdi padşahın yanına. Padşah onu lap yağşı üreyi isteyen kimi gebul eleyib derdini soruşdu, oğlan öz fikrini dedi.
Padşah dedi:
– Men lap ürekden buna şadam. Ancag vallah onun iğtiyarı menim elimde deyil. O olub bir çepel sehrkun.
Oğlan dedi:
– Men onun tilsimini sındıraram. Ancag nece ki, sen onun atası, başının sahibi, evvel senin yanına gelmişem.
Oğlan ordan çığıb soraglaşdı, öyrendi, bu şeherde lap goca bir adam tapıb onun yanına getdi. Goca ona dedi:
– Bala, o tilsimi sındırmag üçün birce yol var. O da budu ki, gızın iki garabaşı var. Bunlar heftede bir gün gelib bazardan lazım olan şey-şüy alıb aparırlar. O garabaşlardan birini gerek pul gücüne aldadıb tilsimin sirrini öyrenesen.
Oğlan gedib kesdi bazar yolunun üstünü. Gızları ağır ki, aldadıb, tilsimin sirrini öyrendi. Sabahısı gedib padşaha me`lum eledi ki, men bu gün tilsimi sındıracağam.
Bunu deyib üz goydu şeherin gırağına, gızın dam-daşına teref. Şeherin ehalisi ehvalatı eşidib yığışdılar bura. Oğlan altdan geyinib üstden gıfıllandı, iki şagga et götürüb girdi eve. Bağdı ki, garabaşların dediyi kimi pillekanın gabağında bir aslan, bir de bir gaplan bağlanıb. Gızların öyretdiyi kimi etin bir parçasını aslana, o birini gaplana atdı, ayag goydu pillekana. Gapıdan keçende göyden asılmış sehirli gılınc aşağı endi. Tez yanındakı divarda duran düymeni basdı. Gılınc sındı, düşdü yere. Girdi eve. Bağdı ki, her teref od alıb yanır. Odun içinden de bir ecdaha buna hemle eleyir. Gızların öyretdiyi kimi özün atdı ecdahanın üstüne. Yapışıb boğazından bunu boğdu. Her terefi tüstü bürüdü. Tilsim sındı. Camaat çölde durub oğlana heyifsilenirdiler. Bir de gördüler ki, oğlan budu gız gucağında çığdı balkona. Camaatdan bir gurultu gopdu ki, ta ne teher. Gız düşdü, geldi atasının beraberine. Onun elinden öpüb dedi:
– Ata, sen meni her yoldan keçene vermek isteyirdin, men de buna razı deyildim. İndi bu oğlan, deyesen, ele men ağtardığımdı. Sen urusgat versen, men bu oğlana üç sual vererem, cavablarını gaytara bilse, gederem buna.
Padşah razı oldu. Gız oğlana dedi:
– İndi get, menim sorğularımı gözle!
Sabahısı-gün gız oğlana bir zümrüd gönderdi. Oğlan getdi bazara, bir dene zeberced alıb goydu bunun yanına, gaytardı dala. O biri gün gız oğlana bir dene almaz gönderdi. Oğlan almazı bir daş altdan, bir daş üstden goyub ezdi, bir desmala bağlayıb gaytardı dala. Üçüncü gün gız oğlana bir brilyant gönderdi. Oğlan gedib bazara, ondan da giymetli brilyant aldı, iki dene de yagut, hamısını bir yerde gönderdi gıza.
Gız atasına ğeber gönderdi ki, oğlan suallara cavab verib. Kebin kesildi, toy oldu. Ele ki, toy gurtardı, padşah oğlanı da, gızı da yanına çağırıb soruşdu:
– Yağşı, iş gurtardı, indi sen mene de görüm, bu tilsimi nece sındırdın?
Oğlan dedi:
– Mene atam tapşırmışdı ki, çetinliye düşende goca adamların meslehetine gulag as! Odu ki, men de bir goca tapıb onun meslehetiynen tilsimi sındırdım.
Padşah üzünü gızına tutub dedi:
– Bes sen ne sual verdin, o sene ne cavab verdi?
Gız dedi:
– Men birinci defe ona bir dene zümrüd gönderdim ki, men atam-anam üçün zümrüd kimi bahalıyam, sen meni ala bilmezsen.
Oğlan dedi:
– Men senin fikrini anladım. Odu ki, bir dene zeberced alıb gönderdim ki, çoğ da goltugların şişmesin. Ele men de ata-anam üçün zeberced kimi giymetliyem.
Gız dedi:
– Men ikinci defe bir almaz gönderib dedim ki, men almaz kimi berkem, sen menim arzularımı yerine yetire bilmezsen.
Oğlan dedi:
– Men başa düşdüm, ona göre de almazı ezib sene gönderdim ki, eger senin arzuların hadağadan çığsa, o arzuları men belece ezerem.
Gız dedi:
– Sonra men bir dene brilyant gönderdim ki, men brilyant kimi gözelem.
Oğlan dedi:
– Men başa düşdüm. Odu ki, ondan da giymetli bir brilyant alıb sene gönderdim ki, ele men de gözelem. Ancag yanına da iki yagut goydum ki, indi gör bizim kimi iki gözelden iki dene de yagut kimi oğlan dünyaya gelse, ne giyamet olar…
Padşah bunların ağıl-derrakesini görüb yavaşca durdu ayağa, tacı götürüb goydu oğlanın başına.
Gardaşlar bir neçe ilden sonra birleşib getdiler atalarının yanına. Ataları böyük desgahla onların gabağına gedib getirdi eve. Ehvalatı bilenden sonra onların alnından öpüb dedi:
– Men onda gesden ele eledim ki, siz çığıb, gedib özünüze çörek ağtarasınız. Çünki öz eli ile gazanmayıb ata malına göz tikenler ağırda bedbeğt olarlar.